شیخ صدوق در ((اکمال الدّین))از ماجیلویه ، او از محمّد عطّار ، او از ابو علی خیزرانی ، ، او از جاریه ای که به خدمت امام حسن عسکری ((ع)) به رسم هدیه فرستاده بود ، روایت نموده او گفته که : من در ولادت صاحب ((عج)) حاضر بودم و نام مادرش صقیل است . وقتی که  امام حسن عسکری ((ع)) خبر داد به او  ماجرا را که بعد از وفات او بر عیال وی چه خواهد گذشت، از آن حضرت خواهش نمود که دعا نماید که : خدای تعالی مرگ او را پیش از وفات آن حضرت گرداند. پس دعای آن حضرت به هدف اجابت مقرون شده ، در ایّام حیات آن حضرت وفات نمود و بر لوح قبرش نوشته بودند که : این است مادر محمّد.
ابو علی گوید که :((من از این جاریه شنیدم می گفت که : ((در زمانی که سیدمن متولّد شد، نوری از وی ساطع و ظاهر گردید و به افق آسمان رسید ، و دیدم که پاره ای مرغان سفید از آسمان می آیند و بال های خود را بر سر و روی و سایر جسد وی می مالند ، بعد از آن می پرند)). پس ما این قضیّه را به امام حسن عسکری ((ع)) خبر دادیم ، او خندید و فرمود که : ((ایشان ملائکه آسمان بودند نازل شدند که متبرّک شوند ، و ایشان یاوران وی هستنددر وقت ظهورش.))4
شیخ صدوق در ((اکمال الدّین)) از ابن متوکّل ، او از حمیری ، او از محمّد بن احمد علوی ، او از ابی غانم خادم  روایت کرده او گفته که : متولّد شد

امام حسن عسکری ((ع)) را پسری و او را محمّد نام کرد . در روز سوّم ولادت ، آن مولود را به اصحاب خود نشان داد و فرمود که :  ((این است صاحب شما بعد از من و خلیفه من است بر شما ، و او است قائمی که گردن ها از انتظار کشیدن به سمت وی ممتد خواهد شد. زمانی که زمین پر از ظلم و جور گردید خروج می کند ، زمین را پر از عدل و قسط می گرداند)).5
شیخ طوسی در کتاب (( الغیبه)) از جماعتی ، ایشان از ابی مفضّل شیبانی ، او از محمّد بن بحر بن سهل شیبانی روایت کرده که : بشر بن سلیمان نخاس که از اولاد ابو ایّوب انصاری است وی یکی از دوستان امام علی النّقی و امام حسن عسکری ((ع)) و همسایه ایشان بود ، در سرّ من رأی ، نقل نمود که کافور خادم نزد من آمد و گفت ،: امام علی النّقی ((ع)) تو را می طلبد ، پس به خدمت آن حضرت رفتم و نشستم. به من فرمود که : ((یا بشر! تو از اولاد انصاری ، دوستی ما همیشه در دل های شما بوده که آن را خلف از سلف می برند، شما موثّقین اهل بیت هستید. بدرستی که تو را صاحب شرافت می کنم به فضیلتی که احدی از شیعه در مقام دوستی سبقت به آن نکرده و تو را مطّلع به سرّی می گردانم و به جهت خریدن کنیزی می فرستم)).
پس آن حضرت مکتوبی در غایت لطافت با خطّ رومی تحریر فرمودند و مهر شریف خود را بر آن زدند ، و همیان زردی بیرون نمودند که دویست و بیست دینار در آن بود.پس فرمود که : ((این را بگیر ، به بغداد رو و در فلان وقت ضحی حاضر معبر فرات شو . پس زمانی که کشتی های اسیران به نزد تو می رسند  و می بینی کنیزها را در کشتیها ، آن وقت می بینی که اکثر مشتری ها از وکلای بنی عبّاسند و جمع قلیلی از جوانان عرب . وقتی که این را دیدی ، در همه آن روز از جای دور مراقب کسی را باش از اصحاب کشتی ها که عمر بن یزید نخاس نام دارد ، تا وقتی که او نشان میدهد به مشتری ها جاریه ای را که صفت او چنین و چنان است و دو حریر پوشیده ، از دیدن و دست مالیدن مشتری ها ابا می کند و می شنوی صدای بلند رومی از پس ستر نازکی ، پس بدان که او چنین می گوید که : وای بر هتک آبروی من.
پس آن وقت بعضی از مشتری ها می گویند که : عفّت این کنیز رغبت مرا در خریدن وی زیاد کرد . این را به سیصد دینار به من بفروشید. پس آن کنیز می گوید که : اگر تو در زیّ سلیمان بن داود و حشمت و دبدبه او ظاهر شوی ، مرا در تو رغبتی نمی باشد ، پس بترس از تلف مال خود . آن وقت نخاس می گوید که : حیله و چاره چیست و حال آنکه لابدّ هستم در فروختن تو؟ پس کنیز می گوید که : این تعجیل چیست و حال آنکه من باید مشتری را اختیار نمایم که دلم به امانت و وفای وی اطمینان داشته باشد.!