«شعر هایی زیبا»
89/8/6 7:44 ع

در گذر گاه زمان                              خیمه شب بازی دهر

با همه تلخی و شیرینی خود می گذرند                             عشقها می میرند

رنگها رنگ دگر می گیرند                              وفقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ                            دست نا خورده به جا می ماند

cccccccccccccccccccccccccc

خورشید خانم طلای آسمونه                    برای زمین مادری مهربونه

زمین ما با نور اون گرم می شه                     دل زمین با نور اون نرم می شه

خدای پاک خالق آسمان ها                     خالق ابن زمین وآن زمان ها

خورشید خانم چشمه ی نور آفرید                     بانور او از دل خاک گیاه و گل شد پدید

شکر می کنیم خدای مهربون را                     داده به ما زمین و آسمون را

cccccccccccccccccccccccccccccc 

در باغ دلم گرد جنون می ریزی                            سرسبز ترین گیاه این جالیزی

از ساقه ی تو به اسمان خواهم رفت                     ای دوست تو لوبیای سحر امیزی

ccccccccccccccccccccccccccccc

ای جماعت چطوره حالاتتون        قربون اون فهم و کمالاتتون

گردنتون پیش کسی خم نشه     از سر بنده سایتون کم نشه

راز و نیازو بندگیتون درست         حساب کتاب زندگیتون درست

بنده می شم غلام در بستتون    پیش کسی دراز نشه دستتون

ازلب خنده فراری نشه              خدایی نکرده اشکی جاری نشه

باز یه هوا دلم گرفته امروز          جون شما دلم گرفته امروز

شاپرک ها به نیش مجهز شدن   غریب گزا هم آشنا گز شدن

آخ که بیابون چه شبایی داره      شب تو بیبابون چه صفایی داره

شب تو بیابون خدا بساط کن     اونجا بشین با خودت اختلات کن

دلم گرفته بود غصّه داشتم        منم براش سنگ تموم گذاشتم

نصفه شبی به کوه تکیه کردم    نشستم و تا صبح گریه کردم

ساعت الان حدود چهارونیمه     غصه نخور داداش خدا کریمه

شعرم اگه سست و شکسته بستست  سرزنشم نکن دلم شکستست

ای جماعت چطوره احوالتون     چی مونده از صفای پارسالتون

نگین فلانی از لطیفه خسته است     خدا گواهه من دلم شکسته است

با خنده ی شماست که جون می گیرم  برای تک تک شما می میرم

حتی اگه فقیروبی پول باشید    دلم می خواد که شاد و شنگول باشید

خونه هاتون چرا خوش اب و رنگ نیست  چی شده چرا خندتون قشنگ نیست

حرف های گریه دار نمی پسندین   می خواین یه جک بگم کمی بخندین؟

-یکی از ترکای ترکیه به نام ترکان روی ترک موتور یک ترکیانی با ترکه می زنه به ترکه و توی تراکم ترافیک می خوره به تیرک و کله ترکه ترک برمی داره و موتورش می ترکه و متروکه می شه.ناچار توی تاریکی اونو ترک میکنه تا رک دنیا بشه.

-یه روز یه عنکبوت قرس می خوره.فرش می بافه

-طوجه طوجه؟کلاص های آموضش ظبان فارصی افطتاه شد.

-دوتا میخ با هم ازدواج می کنن .ماه عسل می رن تو دیوار.

-نبرد رستم و لر .رستم((چنانت بکوبم به گرز گران که دیگر نیایی به مازندران))

لر((چنان ایزنم بر سرت با بلوک  که ترتر برینی به گور بووت))

لیست کل یادداشت های این وبلاگ :